Vagancia e Ataque Escampe

A vagancia perségueme e, lamentablemente, non sempre son máis rápida. Hoxe quería escribir unha entrada longa sobre calquera das cousas que manteñen ocupada a miña mente nestas noites de insomnio estival, pero veu ela e pilloume, e non houbo maneira.

"Hoxe non non escribo" pensei, mais a miña elefantada memoria advertiume que iso xa o pensara onte, antonte e o día anterior. Decidín escribir esta explicación para non sentirme tan vaga e, xa de paso, engandir unha recomendación musical:

Pra che falar de amor de Dobarro, por Ataque Escampe.

Máis Ataque Ecampe aquí e aquí. Botádelles unha orella, que nestes días de calor sentan de marabilla.